Ιστορικά στοιχεία
Η ιστορία της “ΣΥΚΙΚΗΣ” ξεκινά ουσιαστικά το έτος 1929, όπου ιδρύθηκε από το κράτος το “Γραφείο Προστασίας Ελληνικών Σύκων”.
Σκοπός ίδρυσης του γραφείου αυτού εκείνη την εποχή, ήταν η μελέτη και επιμέλεια της εφαρμογής επιστημονικών μέσων, με σκοπό την ανάπτυξη της παραγωγής ξηρών σύκων.
Με νέο νόμο του 1934, δόθηκαν στο γραφείο ευρύτερες αρμοδιότητες, οι οποίες το συνέδεσαν στενότερα και με την παραγωγική διαδικασία των ξηρών σύκων. Την εποχή εκείνη ιδρύθηκαν και τα πρώτα έξι κρατικά αποστειρωτήρια.
Η εμφάνιση της “ΣΥΚΙΚΗΣ” γίνεται το 1935, όταν έχουμε την ίδρυσή της από ενώσεις και συνεταιρισμούς παραγωγών σύκων της Μεσσηνίας και της Λακωνίας.
Το 1952 διαλύεται το “Γραφείο Προστασίας Ελληνικών Σύκων” και ολόκληρη η περιουσία του περιέρχεται στη “ΣΥΚΙΚΗ”, που με αφετηρία το έτος εκείνο ξεκινά την πορεία της, η οποία συνεχίζεται με επιτυχία έως σήμερα.
Τοπική συνεισφορά της "Συκικής"
Με την καλλιέργεια , την συσκευασία και διακίνηση του σύκου ασχολούνται περίπου 4.000 οικογένειες στους νομούς Μεσσηνίας, Λακωνίας, Αρκαδίας.
Αναμφισβήτητα χρόνια τώρα , είναι πολύ μεγάλη η συμβολή και η συνεισφορά της “ΣΥΚΙΚΗΣ” στην τοπική οικονομία.
Η “ΣΥΚΙΚΗ” αφουγκράζεται τις εξελίξεις και προσαρμόζεται στις σύγχρονες απαιτήσεις των καιρών.
Η στήριξη των συκοπαραγωγών, η σύγχρονη οργάνωση και ο διαρκής εκσυγχρονισμός των υποδομών και των εγκαταστάσεων, αποτελούν εγγυητές της συνέχισης της επιτυχημένης πορείας.
Βασική αξία αποτελεί η διασφάλιση της ποιότητας και η διατήρηση της καλής φήμης του Ελληνικού ξηρού σύκου παγκοσμίως.
Το Σύκο
Το σύκο είναι εδώ και τουλάχιστον 3.000 χρόνια βασικό συστατικό της ανθρώπινης διατροφής.
Για τους αρχαίους πολιτισμούς της Μεσογείου αποτελούσε είδος πρώτης ανάγκης και αναπόσπαστο μέρος του διαιτολογίου, ώστε ενίοτε αντικαθιστούσε ακόμα και το ψωμί.
Υπήρξε πολυαγαπημένο φρούτο και βασικό στοιχείο της Ελληνικής διατροφής από τα αρχαία χρόνια , αφού συνιστούσε την κύρια τροφή των αθλητών στους Ολυμπιακούς αγώνες, αλλά παράλληλα συνδεόταν με τη λατρεία του Διονύσου, της Δήμητρας και των Πυθαγορείων.
Το σύκο εκτός από θρεπτικό αποτελούσε και συμβολικό φρούτο αφού συμβόλιζε την ευημερία , τη γονιμότητα, τη γνώση και την ενότητα.
Στην Αρχαία Αθήνα τα σύκα ήταν πρώτα στις προτιμήσεις και φυσικά στην καλλιέργεια. Απαγορευόταν αυστηρά η εξαγωγή τους και υπήρχε τιμωρία σε όποιον εξήγαγε παράνομα.
Αυτός ο οποίος κατήγγειλε ένα τέτοιο παραβάτη έπαιρνε αμοιβή και ονομαζόταν συκοφάντης.
Αργότερα όμως το επίθετο έλαβε την αρνητική έvνοια του διαβολέα. Εξίσου ιδιαίτερη θέση κατέχει το σύκο και στη Μυθολογία αλλά και μεταγενέστερα την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Η Συκιά
Στην Αρχαία Ελλάδα η συκιά αποτελούσε δέντρο ιερό.
Σύμφωνα με την ιστορία , ένας από τους πολλούς λόγους που ώθησαν τον Ξέρξη να κατακτήσει την Ελλάδα ήταν τα ξακουστά σύκα της χώρας , κυρίως τα Αττικά σύκα.
Ο Όμηρος κάνοντας αναφορά για τον Οδυσσέα λέει ότι για να πιστέψει ο πατέρας του ο Λαέρτης ότι αυτός πράγματι ήταν ο γιός του, του θύμισε ότι έλαβε από αυτόν “τεσσαράκοντα συκάς”.
Από το 1930 – 1935 έχουμε τα χρόνια της ακμής της καλλιέργειας της συκιάς στο νομό Μεσσηνίας όπου έχουμε εξαγωγή των αποξηραμένων σύκων στις χώρες της Ευρώπης και στις ΗΠΑ.
Την εποχή εκείνη υπήρχαν εργοστάσια παραγωγής σύκων σε 6 κοινότητες του νομού Μεσσηνίας.
Στα χρόνια που ακολουθούν, η αντικατάσταση της καλλιέργειας σε πολλές περιοχές από αυτήν της ελιάς σε συνδυασμό με τη μετανάστευση μέρους του αγροτικού πληθυσμού προς τα αστικά κέντρα και τις ιδιαίτερα άσχημες καιρικές συνθήκες που επικράτησαν, οδήγησαν στη μείωση της παραγωγής.
